23-12-2009
Epileptische aanval...?
Het was geen heftige aanval...misschien 2 minuten ofzo. Toen ik vanochtend terug kwam van de pedicure was hij helemaal gek aan 't doen van blijdschap dat ik er weer was. Ineens begint ie over te geven.....maar wilt het met dezelfde vaart weer opvreten. Dus ik doe 'm naar buiten. Daar ging ie poepen...ik laat 'm weer naar binnen, maar zie dat er een stukje poep aan z'n kontje was blijven hangen. Z'n poep is op zich al wel goed, maar soms wat plakkerig. Dus ik haal dat met een stukje keukenpapier weg en met dat ik 'm op de grond zet, valt ie om. Ik til 'm weer op (dacht dat ie wat aan z'n achterpoot had ofzo) en meteen voel ik dat ie totaal verkrampt en hij begint hevig te shaken. Z'n ogen draaiden even weg, maar dat was echt maar heel kort..hij is verder niet van de wereld geweest ofzo. Toen het shaken stopte zette ik 'm weer neer, maar hij viel weer om. Toen heb ik 'm maar weer opgetild en tegen me aangehouden tot ie ontspande. Daarna was alles weer normaal...hij pakte een kluifje en deed of er niets gebeurd was. Ik heb de datum genoteerd en ik hou 'm in de gaten. Hij is hier vandaag precies 2 weken en ik heb niet eerder iets aan hem gezien. Ik denk dat de mensen van het asiel in die week dat ie daar was ook niets aan hem gezien hebben, want anders hadden ze dat vast wel gemeld aan me. Daar ga ik tenminste vanuit. Het zou goed kunnen dat dit éénmalig was...dat hoop ik maar voor hem....'t arme manneke heeft al genoeg doorstaan en dit hoeft er eigenlijk niet bij.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Agos, wat vind ik dit erg om te lezen. Dat arme kereltje...hij heeft al zat voor zijn kiezen gehad, de arme donder.
BeantwoordenVerwijderenEn nou heeft-ie zijn kleine paleisje op aarde gevonden, en nu krijgt-ie dit.
Bah, ik had die kleine nu gewoon alle geluk van de wereld gegund.
Ook een domper voor jou Marijke, want dit zal jouzelf ook aan je hart gaan.
Bah...wat vervelend nou.
Ik hoop met heel mijn hart dat dit mee gaat vallen en dat dit soort aanvallen niet frequent gaan plaatsvinden.
Hartstikke veel sterkte voor jouzelf...en natuurlijk ook voor het ventje.
Christa
Trouwens...misschien maakt-ie zich toch wel een beetje druk, als jij weg bent en hij in de bench zit.
BeantwoordenVerwijderenHij is natuurlijk wel in de hemel-op-aard terecht gekomen. Zeker in vergelijking met wat-ie gewend is.
Zou me zo maar kunnen voorstellen dat-ie toch wat in paniek is als jij weg bent en hij weer opgesloten.
En als jij dan weer thuis komt, dan komt er (denk ik) toch heel wat emotie los bij de kleine man.
Het is natuurlijk ook maar ' gissen' van mij.
Heb vroeger een epileptie-patiént gehad.
Die aanvallen gingen er wel anders aan toe. Met veel angst en herinnering, zeg maar.
Maar goed...het was WEL duidelijk dat het getriggerd werd door emoties.
Bijvoorbeeld: toen ik 3 dagen naar Praag was (ik liet hem anders vrijwel nooit alleen)... TOEN ging het dus hopeloos mis.
En tja...Yester is toch nog maar heel kort bij
je.
Hij doet het blijkbaar - zo te lezen - best wel allemaal goed, is zeker niet overdreven angstig ofzo.
En hij lijkt ook echt te genieten van het 'mooie leventje'.
Dat is feitelijk best al snel helemaal HARTSTIKKE GOED voor 'n hond met 'n rot verleden.
Ik zou me eigenlijk best kunnen voorstellen dat er toch wat (verlatings)angst in die kleine zit.
Naast al zijn lieve stoerheid zal best 'dat stuk herinnering' meespelen van verlatenheid, honger...enzovoorts.
Niet gek dat zo'n kereltje dan angst voelt als hij 'alleen-gelaten' wordt en - waarschijnlijk nog sterker - inmense vreugde ervaart en opluchting als de spookbeelden weer verdreven worden en JIJ thuiskomt...
Misschien pakt dat hem toch behoorlijk aan.
Pfff...ook al doet hij het goed...'vertrouwen herwinnen' is toch vaak voor iedereen anders.
Je kunt niet in zijn koppie kijken.
Het kost waarschijnlijk tijd om er weer in te kunnen geloven 'dat alles goed blijft komen'.
Een en ander van zijn belevingen uit het verleden zullen best traumatisch zijn.
En misschien komt dat pas naar buiten...nu hij zich begint te settelen.
Tja...dit zijn maar wat overwegingen.
Maar ze gaan wel door mijn hoofd.
toy toy...kleine vent.
Houd goeie moed, Marijke !
Christa,
BeantwoordenVerwijderenWat leuk dat je meedenkt over de problemen rondom Yester. Dankjewel.
Mijn black and tan teckeltje Wally (dame van 12 jaar) had vorig jaar voor het eerst een epileptische aanval. Mijn hart klopte in mijn keel. Wat een vreselijke ervaring was dat zeg! Maar terwijl ik nog aan het bijkomen was, ging Wally regelrecht op haar worstje af. Als of er niets was gebeurd. Nu hoorde ik dat ze daar ook niets van merken.
BeantwoordenVerwijderenJongere hondjes groeien er meestal overheen. Verder is er goede medicatie, maar de dierenarts zal je wel alles hebben verteld.
Heel veel succes
groetjes
Annemiek