28-12-2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dit blog gaat over Yester. Een langhaar dwergteckeltje dat in erbarmelijke toestand op 2 december 2009 gedumpt werd langs de kant van de weg. Yester is geadopteerd door de NTC en verblijft bij een teckelfokster waar hij met zorg en liefde wordt omringd en kan herstellen van alle ontberingen en er is absoluut geen sprake van herplaatsing.
Volgers
Blogarchief
-
▼
2009
(22)
-
▼
december
(22)
- Update
- de Bedelaar...;-)
- Het verschil
- bijna 3 weken later
- Kinderen
- Dierenbescherming 2
- Fijne Kerstdagen
- Dierenbescherming?
- Epileptische aanval...?
- Verkeerd (of niet) opgevoed...!
- Foto-sessie
- In de sneeuw.
- Kluiven.
- 'Vensterbank-decoratie'...;-)
- zal ik....?
- Wat een poepie hé?
- Autorijden.
- De Kerstboom
- Yester begint zich al aardig thuis te voelen en zi...
- Yester en Suus
- De eerste nacht en spelen..;-)
- Teckel Yester
-
▼
december
(22)
Eigenlijk ontroerde deze foto me...paar weken geleden...haast het meest.
BeantwoordenVerwijderenWaarom? Gewoon omdat ik het herken.
Ik heb ooit 'n kruisinkje gehad, teckel/kees...en dat beestje heeft er ook zo uitgezien.
Ik had het beestje via de Belgische Dierenbescherming (die stonden toen op de markt in Mol...als tegenhang van de vele hondenverkopers, die we tegenwoordig broodfokkers noemen).
Maar goed...toen zag het beessie er nog niet zo erg uit....was WEL gewoon te jong...waarschijnlijk hooguit 5 weken en opgedoekt door d'een of d'ander.
Jaren later (yesss...onder MIJN zorg) kreeg ze dit soort problemen.
En ik zorgde toch echt niet zo slecht.
Het was verschrikkelijk..de haartjes vielen met plukken uit...en die rug...hartstikke ontstoken, rood-gloeiend en vol pus.
En het beestje beet zichzelf haast dood.
Ik deed alles wat ik kon.
Zat haast wekelijks bij de dierenartsen...er is heel wat handel aan spuiten en tabletten ingegaan.
Ook dacht men te constateren dat de schildklier niet goed werkte..hoppah...ook hiervoor tabletjes erin gestopt.
Niets hielp...uiteindelijk was zij onderhand zonder haar, raar sortiment naakthond, en ikzelf met de handen 'IN het haar'.
Ik wist ook doodgewoon niet meer wat te doen.
Elk voer...was uitgeprobeerd, zowel op het NIET- als op het WEL gebruiken.
Inclusief dus de menige medicijnen.
Ik heb vanalles geprobeerd, maar het bleef grote ellende.
Ik kreeg indertijd een nieuwe herderpup, die ik kocht in Duitsland bij een (volgens mij) goede fokker.
Ik kreeg van de fokker pupbrokkies mee (die hijzelf verkocht)...gewoon een paar mega-grote zakken. (waar ik natuurlijk ook voor betaalde)
ENNN...ik gaf die kleine teckelkees gewoon van die pupbrokjes.
"Baat het niet dan schaadt het niet".
Toch???
Ik had al zoveel geprobeerd, tenslotte.
Deze brokjes overigens aangevuld met wat spiervlees, wat hart, wat vis, wat pens...kortom zoals ik al mijn levenlang honden voerde.
O N G E L O O F L I J K: ik zweer je, een maand later...haar ruggetje was weer bedekt met haar.
Het leek wel een wonder.
Weer later ben ik overgegaan op volledig BARF...maar dat was te laat voor die kleine.
Maar goed...ze werd uiteindelijk 17...en met 'n volle vacht.
DAT resultaat hebben we dan in ieder geval in the pocket (grinnik).
Sjee...wat praat ik toch veel.
Ik probeer het uit te leggen.
WaarOM ik zoveel herken.
Mijn aller-eerste 'eigen'hondje (nu 40 jaar geleden ofzo) was een 'kruising teckel' en yep...black and tan.
Het was 'n vondeling; ik zou hem nemen of anders wachtte het asiel.
Zo ging dat toen: een kleine advertentie in het Limburgs Dagblad.
Ik heb het beestje bij me genomen...ik geloof niet eens dat ze echt mooi was, mijn Scottie...maar ik heb er zielsveel van gehouden.
Mijn eerste 'eigen hond'...op 16-jarige leeftijd.
En met me meegenomen, toen ik het ouderhuis verliet.
Mijn ALLERMOOISTE hond, mijn black-and-tan teckelkruising, mijn Scottie, waarschijnlijk door echte rasliefhebbers verguisd (want volgens 'de regels' was ze werkelijk waar niet mooi) werd door 2 dierenartsen op 'n jaar of 6 geschat.
Bij mij is ze nog ruim 10 jaar geweest.
Ik heb er zielsveel van gehouden........
Elke hond mag willen, dat er ZOveel van hem/haar gehouden wordt.
Na ja...ik houd van alle hondjes...maar mijn 'liefde' voor Yester is hierbij verklaard.
Haha.
Ik ben blij...dat Yester goed voer krijgt en aandacht.
Blij dat het beestje van die rottige ellende af is, want zulke huid is een tragedie.
Daar gaan ze doodgewoon kapot aan, de jeuk vooral...maar uiteindelijk ook de pijn en het traumatische.
Yester...kleine rakker...jij gaat het máken !!!
Jeetje....Christa...da's ook een verhaal. Fijn dat je zo met Yester meeleeft.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, die jeuk en die kapotte huid is verschrikkelijk.
BeantwoordenVerwijderenIkzelf heb in een hele erge mate dauwworm gehad en mijn vader zei eens dat ik eruit zag soms als een overreden hondje. Ik heb tot mijn 16e erg veel last van die allergie gehad en nog steeds als ik zoiets zie, dan krijg ik het gewoon benauwd. Yester heeft het heel goed bij jou, gelukkig....