Sh*t...wéér een aanval.

Vannacht heeft Yester weer een aanval gehad....en heftiger dan de vorige keer (23 dec)
Toen ik de boel aan het opruimen was en aanstalten maakte om naar bed te gaan zat Yester voor de deur...dus ik zeg tegen hem: ja...we gaan zo naar boven. Door z'n manier van doen/reageren kreeg ik het gevoel...'er is iets met hem'. Dus ik roep 'm en hij komt sluipend op z'n buik naar me toe...alsof ie doodsbang was voor me. Hij bleef plat op de grond liggen en ging niet tegen me opstaan (en da's al helemaal niks voor Yester) Dus ik til 'm op en praat wat met 'm...hee vent...wat doe je allemaal...Is er iets met je? Maar hij stribbelde hevig tegen en wilde weer op de grond. Op het moment dat ik 'm neerzet begint ie te braken en meteen volgde de aanval. Nou heb ik heel wat epilepsie-aanvallen gezien (heb in het verleden een teckel en een collie gehad met epi) maar de aanval van Yester verloopt toch anders. Hij valt om, z'n rug trekt helemaal krom en staat gespannen als een boog. Hij is als het ware helemaal verkrampt en hij lijkt gewoon 'bij' te zijn...althans die indruk krijg ik. Hij maakt géén fietsende bewegingen en hij laat géén plas/ontlasting lopen. Dat gebeurd wel bij een klassieke epilepsie-aanval. Wél was ie aan het 'bellen blazen'...maar dat kan ook komen omdat ook deze aanval (net als de vorige) met braken begon. Toen de 'kramptoestand' minder werd en het erop leek dat z'n lichaampje wat ontspande, volgde er weer een aanval (óf het was nog steeds dezelfde?) Deze aanval duurde zo'n 5 minuten. Toen stond ie op....schudde zich eens uit...sprong tegen me op...gaf een lik in m'n gezicht (ik was bij 'm op de grond gaan zitten) en was weer de oude vrolijke Yester...en gedroeg zich volkomen normaal. Ik vaag me af of dit niet iets anders is als epilepsie?